กว่าจะรู้ว่า... "เธอรักฉัน" ก็สายเกินไป - กว่าจะรู้ว่า... "เธอรักฉัน" ก็สายเกินไป นิยาย กว่าจะรู้ว่า... "เธอรักฉัน" ก็สายเกินไป : Dek-D.com - Writer

    กว่าจะรู้ว่า... "เธอรักฉัน" ก็สายเกินไป

    .............

    ผู้เข้าชมรวม

    375

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    375

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  30 ต.ค. 49 / 15:07 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      เกรด 10

      Get your own Falling Objects at MyCuteSpace.com!

       

      ผมนั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ...

      ผมนั่งมองหญิงสาวข้างๆ ผม

      เธอคือคนที่ผมเรียกว่า "เพื่อนรัก"

      ผมจ้องมองไปที่ผมยาวราวกับเส้นไหมของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม

      แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

      ผมรู้....หลังเลิกเรียนเธอเดินเข้ามาหาผม

      ...เพื่อจะขอยืมโน๊ตที่เธอจดไม่ทันในวันนี้

      ผมยื่นโน๊ตให้ไป เธอตอบกลับมาว่า "ขอบใจ"

      และจูบลงที่แก้มของผม

      ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

      และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      เกรด 11

       

      โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายทางของคนที่โทรมาก็คือ "เธอ" นั่นเอง

      เธอกำลังร้องไห้และพร่ำบ่นไม่ยอมหยุดว่าคนรักของเธอหักอกเธอเช่นไร

      เธอขอให้ผมไปหาเพราะเธอไม่อยากอยู่คนเดียวและผมก็ไป

      ผมนั่งอยู่ข้างๆเธอ ที่โซฟา

      จ้องมองไปยังดวงตาที่อ่อนโยนของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม

      2 ชั่วโมง กับการนั่งดูหนังที่ Drew Barrymoreเล่น กับมันฝรั่งอีก 3 ถุง

      เธอก็ตัดสินใจเข้านอน เธอมองมาที่ผมและพูดว่า "ขอบใจนะ"

      และจูบลงที่แก้มของผม

      ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

      และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      ปีสุดท้าย

       

      ก่อนวันของงานพรอม(Prom) เธอเดินมาหาผมที่ล็อกเกอร์

      "คู่เดทของฉันมันห่วย" เธอพูดขึ้น

      คู่เดทของเธอจะไม่ยอมไปงานกับเธอ

      และผมก็ยังไม่มีคู่เดท

      ตอนสมัยอยู่เกรด 7

      เราเคยสัญญากันว่าถ้าคนใดคนหนึ่งยังไม่มีคู่เดท

      เราจะไปงานพรอมด้วยกันในฐานะ "เพื่อนรัก"

      และเราก็ตกลงเป็นคู่เดทในงานพรอมด้วยกัน

      คืนวันงานหลังจากเลิกงานแล้ว

      ผมยืนอยู่ที่บันไดหน้าบ้านของเธอ

      ผมจ้องมองเธอ เช่นเดียวกับเธอ

      ที่ยิ้มให้ผมและจ้องมองกลับมาที่ผมด้วยดวงตาสดใสของเธอ

      ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

      ผมรู้...ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      วันจบการศึกษา ...

       

      วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน

      ก่อนที่ผมจะทันกระพริบตามันก็เป็นวันจบการศึกษาแล้ว

      ผมมองดูเรือนร่างอันสมส่วนของเธอ

      เธอกำลังเดินขึ้นไปบนเวทีราวกับนางฟ้าเพื่อรับประกาศนียบัตร

      ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

      ผมรู้...ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้าน

      เธอเดินเข้ามาหาผมในชุดครุยและหมวก

      และเธอร้องไห้เมื่อผมกอดเธอ

      จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นจากไหล่ของผมและพูดว่า

      "เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม

      ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

      และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      2-3 ปีต่อมา

       

      ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวในโบสถ์

      เธอคนนั้นกำลังจะแต่งงาน

      ผมนั่งมองเธอไปสู่ชีวิตใหม่...

      เธอแต่งงานกับชายคนอื่นไปแล้ว ผมอยากให้เธอเป็นของผม

      แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

      ผมรู้..ก่อนเธอจะนั่งรถออกไปเธอเดินมาหาผมและพูดว่า

      "เธอมางานของฉัน!"

      และพูดว่า "ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม

      ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

      และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      งานศพ

       

      หลายปีผ่านไป

      ผมก้มหน้ามองโลงศพของผู้หญิงที่เคยเป็น "เพื่อนรัก"

      ในงานศพพวกเขาได้อ่านสมุดบันทึกของเธอ

      ทั้งหมดที่เธอเคยเขียนไว้สมัยเรียนไฮสคูล

      และในสมุดบันทึกเขียนไว้ดังนี้ :

      ฉันจ้องมองเขาและปรารถนาให้เขาเป็นของฉัน

      แต่เขาไม่ได้คิดกับฉันแบบนั้น

      ฉันรู้..ฉันอยากจะบอกเขาให้รู้ว่าฉันไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ฉันรักเขาแต่ฉันก็อายเกินไปที่จะบอก

      และฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      ฉันปรารถนาให้เขาบอกว่า เขารักฉัน

      และฉันก็ปรารถนาอยากจะบอกเขาเหมือนกัน

      ฉันคิดกับตัวเองและร้องไห้

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ....

      อืม....อ่านบทความนี้แล้วหากคุณรักใครก็บอกเขาไปซะ

      ก่อนที่เขาจะไม่ได้อยู่ฟังคำนั้นจากเรา

      หรือบอกเขาก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป

      ใครจะรู้คนที่คุณคิดว่า เขาไม่ได้รักคุณเลย

      ใจจริงแล้วเขาเองอาจรู้สึกแบบเดียวกับคุณก็ได้

      ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร?

      che ery R z.

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×